زندگانی حضرت مهدی (عج)
»خلاصه ای زندگانی حضرت مهدی (عج «( حضرت مهدی (عج) در شب جمعه ی پانزدهم شعبان (نیمه شعبان) درسال ٢٥٥ در شهر سامرا متولد شدن پدر بزرگوار ان حضرت امام حسن عسکری (ع) می باشند که وی نیز در سال ٢٣٢ در شهر مقدس مدینه چشم به جهان گشودن و در سن ٢٢ سالگی به امامت رسیدن و در سال ٢٦۰ وذر سن ۲۸ سالگی (امام هادی (ع) ) در هنگام خواندن نماز صبح به شهادت رسیدن و قبر ایشان در کنار قبر پدر بزرگوارشان در شهر سامرا که امروزه یکی از زیارتگاه های شیعیان جهان است (به نام حرمین عسکریین) مدفون شده اند. مادر گرامی حضرت (عج) نرجس یا همان ملیکا دختر یشوعا (پسرقیصر روم ) می باشند این بانو انقدر با فضیلت و محترم بودن که حکیمه خاتون عمه ی امام حسن عسکری (ع) و دختر حضرت جواد (ع) و خواهر امام هادی (ع) می فرمایند : نرجس خاتون سر امد و سرور خاندان ما است و ما خود را خدمتگذار ان حضرت می دانیم. این بانو گرامی در سال ۲٦۱ در شهر سامرا چشم از جهان گشودند (در این زمان حضرت مهدی (عج) ٦ ساله بودند ) و قبر مطهر ایشان در شهر سامرا و در کنار قبر امام حسن عسکری (ع) می باشند. «ولادت امام زمان (عج)» شب جمعه امام حسن عسکری (ع) شتابان به سوی عمه ی خود حکیمه خاتون رفت و او را صدا زد گفت: عمه جان عجله کن که وقتش فرا رسیده است مهدی موعود می خواهد به دنیا بیاید حکیمه خاتون گفت: از چه کسی؟ امام (ع) فرمود: از نرجس خاتون ناگهان حکیمه خاتون گفت: حسن جان من هیچ یک از علائم بارداری را در ایشان نمی بینم امام (ع) فرمود: خواست خداوند است تا او را شر دشمنان حفظ کند خلاصه خاتون به منزل امام (ع) رسیدن و مهدی موعود (عج) از مادر گرامیشان نرجس خاتون به دنیا امد واین بود شبی مبارک که تنها نجات بخش عالم متولد شد و همه ی جهان را منتظر خود گردانید. نام اصلی حضرت (عج) مهدی نیست نام اصلی حضرت «م ح م د» است شاید برای شما سوال پیش بیاید که چرا نام حضرت به اینگونه جدا از هم نوشته شده است حضرت عبدالعظیم حسنی از امام هادی (ع) نقل می کند که «نام حضرت را نباید به کار ببریم تا زمانی که ایشان ظهور بفرمایند» یکی از علتش همین بو و علتی دیگر این بود که امام زمان (عج) در زمان غیبت صغری برای حفظ جان حضرت و در امان بودنشان نامشان را زیاد به کار نمی بردند. « القاب حضرت )عج): » حضرت (عج) القاب زیادی دارند که تعدادی از ان ها بدین ترتیب است «حجت،صاحب زمان،صاحب الامر،قائم،بقیته اﷲ،مهدی» »کنیه ی ان حضرت« کنیه ان حضرت ابوصالح است ابوصالح یعنی کسی که از ان خوبی و شایستگی به وجود می اید. « غیبت صغری » پس از به شهذت رسیدن امام حسن عسکری (ع) مقام امامت به حضرت مهدی (عج) رسید که ایشان پنج ساله بودن که به امامت رسیدند و در همان پنج سالگی از دیدگاه ها پنهان گشتند زمان غیبت صغری فرا رسید که از سال ۲٦۰تا۳۲۹ طول کشید که طبق قوانین واسناد ٦۹ سال طول کشید در طی این ٦۹ سال مردم امام خود را نمی دیدند و فقط توسط چهار نفر در طی زمان مشخصی امام زمان ان ها را انتخاب می کرد تا مردم باحضرت ارتباط داشته باشند به این چهار نفر نواب اربعه میگویند که اسامی ان ها بدین ترتیب است:۱«ـعثمان بن سعید عمری۲ـمحمد بن عثمان۳ـحسین بن روح نوبختی٤ـعلی بن محمد سَمُری «غیبت کبری« » پس از فوت اخری نایب حضرت مهدی (عج) زمان غیبت کبری فرا رسید که ای کاش هیچ وقت فرا نمی رسید.امام (عج) در این زمان به بعد دیگر به طور کلی از دیدگاه ها پنهان شدند و دیگر نه نایبی بر روی زمین دارند و نه خود ایشان هستند و تا زمانی که خداوند متعال امر نفرمایند غیبت کبری بهطول خواهد کشید.ام در این زمان افراد دین دار و صالحی می توانند بهطور مخفیانه اگر امام زمان بخواهد خود به دیدن انها می اید. حضرت در حدیثی می فرمایند:«اعمالتان را درست کنید وکار ها ی نیک به بپردازید اگر صلاح باشد خود به دیدنتان می ایم.» »فلسفه ی غیبت امام (عج) « فلسفه ی غیبت ان بزرگوار این است که پادشاهان ستمکار و خلفای ظالم قصد کشتن حضرت را دارند زیرا ان ها می دانند که حضرت مهدی (عج) منجی عالم و بشریت است و هر گاه که ظهور کند پادشاهان و ظلم و ستم را نابود خواهند کرد پس به همین دلیل خداوند متعل نایب خود را از دیدگاهمان حفظ می کند و تا زمانی که صلاح بداند لازمه ی ظهور ان حضرت را فراهم می کند و حجت خود را بر زمینیان و همگان تمام خواهد کرد و چه خوب می شود اگر زمینی از ظلم جور پاک شود و همگان با یکدیگر دوست و دشمنی وجود نداشته باشد.