چگونه ما صاحب روز ملی شعر و ادب شدیم؟
سال 81 درست روز 27 شهریور همزمان با سالروز درگذشت محمدحسین شهریار یکی از نمایندگان وقت تبریز در مجلس ، گفت و گویی انجام داد و از ثبت این روز به عنوان روز ملی شعر و ادب در تقویم رسمی کشور خبرداد. این موضوع در حالی رسانه‌ای شد که در همان زمان تعدادی از نمایندگان کمسیون فرهنگی مجلس نیز از این موضوع بی‌خبر بودند، گویا این پیشنهاد ازسوی خود وی به‌عنوان مخبر کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی و با موافقت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، به شورای هنر شورای عالی انقلاب اسلامی ارایه شده و به تصویب رسیده بوده است.

علی اصغر شعردوست، که در دوران نمایندگی‌اش در مجلس شورای اسلامی، پیشنهاددهنده‌ به ثبت رسیدن روز درگذشت استاد شهریار به عنوان روز ملی شعر و ادب در تقویم رسمی کشور بود، دو سال پس از این انتخاب و پس از خروجش از مجلس، همچنان از انتخاب خود دفاع میکرد و معتقد بود: «کسی را مانند شهریار نداریم که پیش از انقلاب شاعر مهمی بوده باشد و بعد از انقلاب هم، اشعارش در همراهی با مردم همطراز و همسنگ او باشد.»

شعردوست با بیان این‌که تصویب روز درگذشت شهریار به عنوان روز ملی شعر و ادب ارتباطی به مجلس نداشته، گفته بود: «شخصاً به عنوان جبران یک نقیصه که در تقویم رسمی کشورمان وجود داشت و به شعر که از مهمترین وجوه هنر ایرانی و حافظه تاریخی ملت ماست بی‌توجه بود، پیشنهاد انتخاب یک روز را به عنوان روز بزرگداشت شعر و ادب مطرح کردم.»

از سوی دیگر وقتی که روز 27 شهریور به عنوان روز ملی شعر و ادب در تقویم رسمی کشور اعلام شد، بسیاری از اهالی شعر و ادب از این اقدام انتقاد کردند، وقتی انتقادها بالا گرفت گفته شد که این موضوع با مشورت کارشناسان زیادی به تصویب رسیده است، کارشناسانی که هیچ‌وقت نامی از آن‌ها برای کم کردن انتقادات برده نشد.

عده‌ای بر این باور بودند که با وجود شاعرانی مانند سعدی، حافظ و فردوسی نامگذاری این روز به نام شهریار درست نیست؛ کما این‌که اگر خود شهریار هم زنده بود، آنها را به خودش ترجیح میداد.