پناه 23 تیر 1395 توسط زينب اسماعيلي پناه«پناه»؛میبرم «به خدا»، از عـیبی که؛«امروز» در خود می بینم، و؛«دیروز»؛«دیگران را» به خاطر،«هـمان عیـب»؛ ملامت کرده ام. محتاط باشیم؛ در «سرزنش»؛و «قضاوت کردن دیگران». وقتی؛نه از «دیروز او» خبر داریم؛نه از «فردای خودمان». مطلب قبلیمطلب بعدی