همیشه باید در حال توبه بود به خاطر اینکه ؛

1- یا با اعضا و جوارح مرتکب گناه میشویم.
2_یا تصمیم به انجام گناه می گیریم.
3_یا خطوات قلبی و وسوسه شیطان ما را از خدا دور می کند.
4_یا در علم به خدا و صفات و آثار او غفلت کرده و کوتاهی می کنیم.

همه اینها نقص است و مشغول شدن به اضداد اینها رجوع و بازگشت است از نقص به سمت کمال. و توبه چیزی جز همین بازگشت نیست.

اسرار الصلاه،حاج میرزا جواد ملکی تبریزی،ترجمه رضا رجب زاده،ص77و78