نیایش
خدایا! سپاس و ستایش مخصوص توست. تویی که زمین را در آب ها فرو بردی، هوا را به آسمان سد بستی و بادها را به بشارت، پیشاپیش باران رحمت فرستادی. تویی که نعمتت شمرده نشود و لطفت سپاس گزارده نگردد.
«بخشی از دعای امام حسین علیه السلام در روز عرفه»
الهی! در عجایب حکمتت چشم عقلم را حیران ساختی و بیداری ام بخشیدی تا در زمین و آسمان بدایع خلقت را بنگرم و شکر نعمت بی حدت را یادآور شوم؛ تو را سپاس.
«بخشی از دعای امام حسین علیه السلام در روز عرفه»
پاک و منزه است خدایی که آسمان را برافراشت، زمین را گسترد و جز به درگاه او پناهی و به سوی او راه نجاتی نیست.
«بخشی از تسبیحات روز عرفه»
الهی! تاریکی شب را تو در هوا گنجاندی و نور را تو در آسمان فروپاشاندی. سقف آسمان را بر روی زمین نگاهدارنده تویی و زمین و آسمان را از فنا بازدارنده تویی. ای دائم ابدی! به نام نیکویت، نام مرا در صف اهل سعادت بنگار.
«بخشی از دعای شب بیست و هشتم ماه مبارک رمضان»
ای آن که صبح را گریبان شکافتی و شب را مایه تسکین و آرامش مردمان مقرر نمودی و خورشید را به حسابی منظم گرد زمین به گردش آوردی، به نام نیکویت، در دنیا و آخرت نیکویی ام ده.
«بخشی از دعای شب بیست و چهارم ماه مبارک رمضان»
ای ماه آسمان و ای مخلوق فرمانبردار گردنده در منازل فلکی! شب و روز به تقدیر الهی شتابان می گردی و در مدار آسمان به طاعت حق دور می زنی. من به خدایی ایمان دارم که شب های تاریک را به نور تو روشن کرد، راه ها را به واسطه تو پدیدار نمود و حدود زمان را به سیر تو بر بندگان شناساند.
«بخشی از دعای امام سجاد علیه السلام در رؤیت هلال»
منزه است آفریدگار من و منزّه است خدای صورت آفرین! او که همه موجودات را جفت آفرید و نور و ظلمت را مایه نظم جهان قرار داد و دانه و بذر را در زمین برشکافت. منزه است خدایی که آفریدگار همه عالم وجود است.
