نظام آفرینش
در قلمرو علم به هر سو که می نگرم،
نشانه های مشیت و اراده
و قانون و نظم یک وجود عالی را
مشاهده میکنم
اگر به طرف آسمانها نگاه کنیم،
از مشاهده نظم و ترتیب گسترش ستارگان،
بی اختیار از تعجب فریاد خواهیم کشید
شبها، فصلها و قرن های متوالی،
اجرام سماوی در آسمان،
روی خطوط معیّن در حرکتند
و به قدری منظم در مدارهای خود می گردند
که ممکن است خسوف و کسوف را
از چندین قرن قبل پیش بینی کرد
اگر حرکت ستارگان، منظم و
مدارشان معیّن نبود،
چگونه مردم میتوانستند
در وسط دریاها و صحراهای خشک زمین
و جاده های بی نام و نشان آسمان،
جهت یابی کنند و با اطمینان،
راههای خود را پیدا کنند؟
در همه جا قدرت خدایی مشهود است
و هر قانون طبیعی که کشف می شود
با صدای بلند می گوید:
خدا واضع من است و بشر کاشف من
سیسیل هامان”
نخستین دلیل بر اثبات وجود صانع،
آن است که کرات آسمانی که به تعداد
بیشمار در فضای بی کران وجود دارند،
همواره در حال حرکت هستند و با این حال،
هیچگاه با یکدیگر برخورد نمی کنند
این کرات، میلیونها سال است که در مدار
و مسیری معیّن به حرکت های بدون توقف خود
ادامه می دهند و در طول تمام این مدت،
هرگز از مدار خود خارج نشده اند
و نظم شگفت انگیزشان به هم نخورده است
وجود چنین نظم دقیق و حیرت آوری،
دلیلی محکم و تردیدناپذیر است،
بر اینکه آفریننده ای دانا و توانا و حکیم و مدبر،
تمامی این کرات را با محاسبه دقیق آفریده
و مدار و مسیر هر یک را با نظمی شگفت
تعیین کرده است؛ زیرا جز آنکه
به راهنمایی عقل و منطق خود، به وجود
آفریننده ای قادر و بی همانند معتقد باشیم،
هیچ قدرت دیگری را نمی توانیم پیدا کنیم
که قادر به ایجاد چنین نظم عظیم
و چنین عظمت منظمی باشد.
نیوتن”
چگونه انسان متحیر نشود وقتی می بیند
در حرکت هر یک ازاعضای بدنش
دقتی به کار رفته که بی نهایت است
آلبرت انیشتن”