مولای من ! خواب پریشان ُکشت ما را
کابوس شب ، کابوس شیطان ، کشت ما را

فصل جهان « بس ناجوانمردانه سرد است »
ای سبز ! یخبندان انسان ، کشت ما را

بر صورت خورشید ، شیطان خاک پاشید
تعبیر این خواب پریشان ، کشت ما را

بوی مسلمانی از این دنیا پریده
تنهایی عمّار و سلمان ، کشت ما را

عصر یزید است و تو در دنیا غریبی
بوزینه بازی های شیطان ، کشت ما را

ریش « ابوموسی » و ریش « داعش» ها
این ریش های نامسلمان ، کشت ما را

از دوستان زخم زبان ، از دشمنان ، تیغ
نامردمی های فراوان ، کشت ما را

خون شهیدان ، پاک شد از دامن دشت
تنهایی نسل شهیدان ، کشت ما را

هر چند خط بیعت ما نیست کوفی
تردید در آن ، از غم نان ، کشت ما را

ما بر نمی گردیم از عشق تو ، مولا !
هر چند نَفسِ سُست پیمان ، کشت ما را

آدینه آمد نازنین ! اما تو … ؟! آری
دوری ز تو ای حضرت جان ! کشت ما را