مهم ترین بخش آیین دوست یابی، شناخت اوصاف دوستان نیک و شایسته است. در این بخش، به مهم ترین اوصاف یاران نیک از دیدگاه قرآن اشاره می کنیم:
الف: دیدگاه قرآن
1. اهل ایمان

قرآن می فرماید: «و انّ کثیراً من الخلطاء لیبغی بعضهم علی بعض الّا الّذین آمنوا و عملوا الصّالحات و قلیلٌ ماهم؛(8) بسیاری از دوستان به یکدیگر ستم می کنند، مگر آن هایی که ایمان آورده اند و عمل صالح و شایسته دارند. اما عدّه آنان کم است.»
2. پروا پیشگان

در قرآن می خوانیم: «الاخلّاء یومئذٍ بعضهم لبعضٍ عدوٌّ الّا المتّقین؛(9) دوستان در آن روز(قیامت) دشمن یکدیگرند، مگر پرهیزکاران.» معلوم می شود دوستی با متقین پایدار و ثمر بخش است.
3. اهل عبادت و بندگی

گروهی از سران مشرک قریش نزد پیامبر اکرم(ص) آمدند و گفتند: ای محمد(ص)! آیا به همراهی با این گونه افراد(تازه مسلمانان فقیر و…) خشنود نشده ای و توقع داری ما از آن ها پیروی کنیم و در کنار آن ها قرار گیریم! اگر آنها را از خود دورسازی، شاید نزد تو آییم و از تو پیروی کنیم و به عنوان دوستانت در اطرافت باشیم. اینجا بود که این آیه نازل شد: «ولاتطرد الّذین یدعون ربّهم بالغداة و العشیّ یریدون وجهه؛(10) و کسانی را که صبح و شام خدا را می خوانند و جز ذات پاک او نظری ندارند، از خود دور مکن!…اگر آنها را طرد کنی، از ستمگران خواهی بود.»

از آیه فوق استفاده می شود که دوستان اهل عبادت و اخلاص را به هیچ قیمتی نباید از دست داد.
4. انیاء و راستگویان

قرآن گاهی افرادی را به عنوان دوستان و رفقای نمونه معرّفی می کند از جمله می فرماید: «کسی که خدا و پیامبر را اطاعت کند، همنشین کسانی خواهد بود که خدا، نعمت خود را بر آن ها تمام کرده، از پیامبران و شهدا و صالحان «و حسن اولئک رفیقاً؛(11) و آن ها رفیقان خوبی هستند.»