پیامبر صلى الله علیه و آله :

یُؤتى بِاَحَدٍ یَومَ القیامَةِ یوقَفُ بَینَ یَدَىِ اللّه‏ِ وَ یُدفَعُ إِلَیهِ كِتابُهُ فَلایَرى حَسَناتِهِ فَیَقولُ: اِلهى لَیسَ هذا كِتابى فَاِنّى لا اَرى فیها طاعَتى! فَیُقالُ لَهُ: اِنَّ رَبَّكَ لا یَضِلُّ وَ لایَنسى ذَهَبَ عَمَلُكَ بِاغتیابِ النّاسِ ثُمَّ یُؤتى بِآخَرَ وَ یُدفَعُ اِلَیهِ كِتابُهُ فَیَرى فیهِ طاعاتٍ كَثیرَةً فَیَقولُ: اِلهى ما هذا كِتابى فَاِنّى ما عَمِلتُ هذِهِ الطّاعاتِ فَیُقالُ: لاَِنَّ فُلانا اغتابَكَ فَدُفِعَت حَسَناتُهُ اِلَیكَ؛

روز قیامت فردى را مى‏آورند و او را در پیشگاه خداوند نگه مى‏دارند و كارنامه‏اش را به او مى‏دهند، اما حسنات خود را در آن نمى‏بیند. عرض مى‏كند: الهى! این كارنامه من نیست! زیرا من در آن طاعات خود را نمى‏بینم! به او گفته مى‏شود: پروردگار تو نه خطا مى‏كند و نه فراموش. عمل تو به سبب غیبت كردن از مردم بر باد رفت. سپس مرد دیگرى را مى‏آورند و كارنامه‏اش را به او مى‏دهند. در آن طاعت بسیارى را مشاهده مى‏كند. عرض مى‏كند: الهى! این كارنامه من نیست! زیرا من این طاعات را بجا نیاورده‏ام! گفته مى‏شود: فلانى از تو غیبت كرد، حسنات او به تو داده شد.

(جامع الاخبار، ص 412)