(سیره زهرایی)داستان فدک
فدک ، روستای آباد و حاصل خیزی است که در سرزمین حجاز واقع شده و بین این قریه تا مدینه منوره دو یا سه روز فاصله است . بعضی مسافت آن را 140 کیلومتر نوشته اند.

این روستا دارای چشمه های جوشان و درختان فراوان بوده و بعد از خیبر، بالاترین تکیه گاه اقتصادی یهودیان حجاز به حساب می آمده است .

مشهور بین مورخان این است که در سال هفتم هجرت ، بعد از فتح خیبر و قلعه های یهودی نشین ، وحشت و ترسی در دل اهل فدک به وجود آمد. رسول خدا محیصة بن مسعود را جهت مذاکره با اهل فدک فرستاد. یهودیان پس از مذاکره با فرستاده پیامبر، نون بن یوشع و چند تن از رؤ سای قبایل را، همراه ، محیصه خدمت رسول خدا (صلی الله علیه وآله ) فرستادند و قرار داد صلح را بر اساس واگذار نمودن نیمی از فدک به آن حضرت امضاء کردند و به این ترتیب فدک بدون درگیری و خونریزی فتح گردید و یهودیان اهل فدک تسلمی شدند و امان گرفتند و خداوند آیات ذیل را بر رسول اکرم نازل فرمود:

و ما افاء علی رسوله منهم فما اوجفتم علیه من خیل و الا رکاب ولکن الله …؛

و آنچه را که خداوند از آنان (یهود) به رسولش باز گرداند (و بخشید) چیزی است که شما برای بدست آوردن آنها زحمتی نکشیده اید، نه اسبی تاخید و نه شتری ، ولی خداوند پیامبران خود را بر هر کس بخواهد مسلط می نماید و خداوند بر هر چیزی تواناست . آنچه را که خداوند از اهل این آبادی ها به رسولش باز گرداند، از آن خدا و رسولش و خویشاوندان او می باشد. (379)

به این ترتیب فدک ملک خالص رسول خدا (صلی الله علیه وآله ) گردید و پس از نول آیه و آت ذالقربی حقه (380) رسول خدا (صلی الله علیه وآله ) فدک را به دخترش فاطمه زهراء بخشید و علی علیه السلام و ام ایمن را بر این هدیه گواه گرفت .

در آمد فدک را چنان که ابن طاووس می گوید، سالیانه به 24 هزار دینار و به روایتی بالع بر هفتاد هزار دینار می شد. گویا این تفاوت در آمد به اعتبار اختلاف عواید سنواتی بوده است . (381)