انسان ها همچون نهر آب هستند!

هر يك  از ما به منزله جدول و كانال و نهرى است  كه به درياى بيكران هستى متصل است  , بلكه از آنجا منشعب  است  . اين نهرها بايد لايروبى و پاك  شوند . اگر مى بينيد آب  جدولى زلال و صاف  نيست  , طعم و بوى و رنگ بد دارد , از اين جدول است  , از اين كانال است  . وقتى آب  به كانال آمده است  , رنگ  گرفته است  . مثل باران كه صاف  و زلال و شيرين نازل مى شود , اما وقتى به زمين رسيد , با گلها و لاى و لجنها و با گياهها و اماكن آميخته شد و حشر پيدا كرد و الفت  يافت  , بر اثر اين الفت  و معاشرتش به رنگ  آن خاك  و آن نهر و آن گياه در مىآيد . مثلا اگر زمين شوره زار است  , مى بينيم آب  باران شيرين شور شده است  , و اگر زمين رنگى دارد و اگر گياهى طعمى دارد , بدان رنگ  و بدان طعم در آمده است  , والا خود آب  صاف  و زلال به زمين آمده است  .

در باب  دهم مصباح الشريعه آمده است  كه  و لتكن صفوتك  مع الله تعالى فى جميع طاعاتك  كصفوه الماء حين انزله من السماء  , يعنى صفاى تو با خداى تعالى در همه طاعات  تو مانند صفاى آب  باشد زمانى كه خداوند آن را از آسمان فرو مى بارد .

اين اشخاص و افراد مثل اين كانالها هستند . آنچه از خداوند است  همه صاف  و زلال است  . او آنچه را كه مى دهد , همه طاهر و پاك  است  , ما بد پيوند مى دهيم , ما بد تلفيق مى كنيم , در ما رنگ  مى گيرد .  انزل من السماء ماء فسالت  اوديه بقدرها  ( 1 ) اين آب  منزل از آسمان , چون به اين واديها رسيد , مقدار و حد پيدا مى كند و رنگ  مى گيرد . بارى , سخن در اين بود كه انسان آگاه عبادت  را براى طلب  بهشت  و دورى از دوزخ انجام نمى دهد .

چونكه اندر هر دو عالم يار مى بايد مرا

با بهشت  و دوزخ و با حور و با غلمان چه كار

عبادت  آن لذت  روحانى است  كه انسان در تعلقش بلكه , فوق مقام تعقل , در شهودش مى يابد . انسان كامل و آگاه چرا خودش را به لذايذ ناپايدار محدود و مقيد كند ؟ او چرا به دنبال لذت  ابدى جاويدانى غيرمتناهى نبوده باشد ؟

منبع: رساله انسان و قرآن