نیایش شبانه/بار خدایا! نيرنگ دشمنانم را..
هر كه در باره من انديشه بد داشته باشد او را از من بگردان و شرش را از من باز دار و مكرش را به خودش برگردان.
صراط:خداوندا بر من منت گذار كه موفق به حج و عمره و زيارت قبر رسولت و آل او كه درودت بر همه آنان باد - گردم ، هميشه تا وقتى كه مرا در دنيا زنده مى ‏دارى ، در امسال و همه سال و آن عبادات را پذيرفته و مايه پاداش و منظور نظر و ذخيره ‏ام نزد خود قرار ده.
و زبانم را به حمد و شكر و ياد و ستايش جميلت گويا كن و قلبم را براى پذيرش هدايت هاى دينت گشاده ساز. و مرا و فرزندانم را از شيطان رانده شده و از شر جانوران زهردار غير كشنده و زهردار كشنده و ساير جانوران و چشم زخم و از شر هر شيطان سركش‏ و از شر هر پادشاه ستمگر و از شر هر خوشگذران ناز پرورده سركش و از شر هر ضعيف و قوى و از شر هر عالى مقام و فرومايه و از شر هر كوچك و بزرگ و از شر هر نزديك و دور و از شر هر كسى از جن و انس كه به جنگ پيامبرت و اهل بيتش شتافته‏ و از شر هر جنبده ‏اى كه مسخر قدرت توست پناه ده زيرا كه تو در سلطنت بر صراط راست و عدلى.
بار خدايا بر محمد و آلش درود فرست، و هر كه در باره من انديشه بد داشته باشد او را از من بگردان و نيرنگش را از من دور كن و شرش را از من باز دار و مكرش را به خودش برگردان.
و سدى در مقابلش بپا كن كه چشمش را از ديدن من كور و گوشش را از شنيدن ياد من كر سازى و دلش را هنگام ياد من قفل نمايى و زبانش را از گفتگو در باره من لال سازى و سرش را به گرز ذلت بكوبى و عزتش را به ذلت بدل كنى و بزرگيش را بشكنى.
و گردنش را به خوارى فرود آورى و كبريائيش را بر هم زنى و مرا از همه زيان و بدى و طعن و غيبت و عيب جويى و حسد و دشمنى و بند ها و دام ها و پياده ‏ها و سواره‏ هاى او ايمن سازى ، زيرا كه تو غالب غير مغلوب و داراى توانايى بى نهايتى.

بار خدایا ! چه می شود که تو نیستی و هستی و من هستم و نیستم!؟

بار خدایا ! چه می شود که من از تو ام و تو از من نیستی !؟

بار خدایا ! چه می شود که من در ظلمت میبینم و آهم آتشین و تو در نور مطلق میبینی و صابر !؟

بار خدایا ! چه می شود که تو در عرش تنها مانده ای و من بر فرش !؟

بار خدایا ! چه می شود که تو نزدیکترینی و من دور !؟

بار خدایا ! چه می شود که تو دانایی و مسئول و من نادانم و بی پاسخ !؟

بار خدایا ! چه می شود که من کیستم و تو دانی و تو کیستی و من ندانم !؟

بار خدایا ! چه پنهان حقیقت شیرینی است که برای دانستن باید به تو رسید!

بار خدایا ! چه دقیق اندیشه ای که برای با تو بودن باید من را جستجو کرد !

 
بار خدایا بر من رحم کن
رودها در جاری شدن

و علف ها در سبز شدن معنی پیدا می کنند

کوه ها با قله ها

و دریاها با موجها زندگی پیدا می کنند

وانسان ها

همه ي انسان ها

با عشق، فقط با عشق

پس بار خدایا بر من رحم کن

بر من که می دانم ناتوانم رحم کن

باشد که خانه ای نداشته باشم

باشد که لباس فاخری بر تن نداشته باشم

اما نباشد، هرگز نباشد

که در قلبم عشق نباشد، هرگز نباشد

قناعت چه اثری در خوشی زندگی دارد؟
عنه عليه‏السلام :

أنعَمُ الناسِ عَيشا مَن مَنَحَهُ اللّه‏ُ سُبحانَهُ القَناعَةَ وأصلَحَ لَهُ زَوجَةُ .

امام على عليه‏السلام :

خوشترين زندگى را كسى دارد ، كه خداوند سبحان قناعت ارزانيش دارد و همسرى پاك و شايسته نصيبش گرداند .

غرر الحكم : 3295 منتخب ميزان الحكمة : 480

خداشناسى و عبودیت در کلام امام خمینی ره :

غیر حق تعالى نور نیست ، همه ظلمتند.

ما از خدا هستیم همه.

همه عالم از خداست ، جلوه خداست ، و همه عالم به سوى او برخواهد گشت.

تمام مقاصد انبیا برگشتش به یک کلمه است و آن ، معرفت الله.

آرمان اصلى وحى این بوده است که براى بشر معرفت ایجاد کند.

بیشتر ناله اولیا ، از درد فراق و جدایى از محبوب است و کرامت او.

تمام کمالاتى که براى اولیاى خدا و انبیاى خدا حاصل شده است از این دل کندن از غیر ، و بستن به اوست.

آن چیزى که انسان را به ضیافتگاه خدا راه مى دهد این است که غیر خدا را کناربگذارد ، و این براى هر کس میسور نیست.

خودتان را متصل کنید به این دریا ، دریاى الوهیت ، دریاى نبوت ، دریاى قرآن کریم.

بدان که شکر نعمتهاى ظاهره و باطنه حق تعالى ، یکى از وظایف لازمه عبودیت وبندگى است که هر کسى به قدر مقدور باید قیام به آن نماید ، گرچه از عهده شکرحق تعالى ، احدى از مخلوقات برنمى آید.

پر واضح است که تسبیح و تقدیس و ثناى حق تعالى ، مستلزم علم و معرفت به مقام مقدس حق ، و صفات جلال و جمال است ، و بدون هیچ گونه معرفتى و علمى متحقق نشود.

از آداب عبودیت این است که جز قدرت حق ، قدرتى را نپذیرند ، و جز ثناى حق، و آن که از اولیاى حق است ، ثناى کسى را نگویند.

اصل تمجید ، براى غیر خدا واقع نمى شود ، حتى شما که از یک گل تعریف مى کنید ،از یک سیب تمجید مى کنید ، این تمجید خداست.

مطمئن باشید که اگر کارهایتان از الوهیت سرچشمه نگیرد ، و از وحدت اسلامى بیرون بروید ، مخذول مى شوید.

اگر اغراض الهى داشتید ، مادى هم دنبالش هست ، اما این مادى ، دیگرالهى شده است.

تشخیص معیار الهى از شیطانى آن است که پس از مراجعه به خود ، بیابد که آنچه که او مى خواهد، نفس عمل است ، گرچه این کار را دیگرى انجام دهد.

توجه به خدا و هجرت از خود به خدا - که بزرگترین هجرتهاست - ، هجرت ازنفس به حق ، و از دنیا به عالم غیب شما را تقویت کرد.

پس از اتکال به خداوند، به قدرت خود که از اوست اعتماد و اتکال داشته باشید.

به شما مى گویم که از هیچ کس نترسید الاّ خدا ; و به هیچکس امید نبندید الاخداى تبارک و تعالى.

توجه به غیر خدا ، انسان را به حجابهاى ظلمانى و نورانى محجوب مى نماید.

غفلت از حق کدورت قلب را زیاد کند ، و نفس و شیطان را بر انسان چیره کند ، و مفاسد را روزافزون کند. و تذکر و یادآورى از حق دل را صفا دهد ، وقلب را صیقلى نماید و جلوه گاه محبوب کند ، و روح را تصفیه نماید و خالص کند ، و از قید اسارت نفس ، انسان را براند. و بدان که هیچ آتشى از آتش غضب الهى دردناکتر نیست.

همان طور که مکلفیم که خودمان را حفظ کنیم و خارج کنیم از ظلمات به نور ، مکلف هستیم دیگران را همین طور دعوت کنیم.

ما باید دعوت بکنیم و دعوت ما به خود نباشد ، دعوت به دنیا نباشد ، دعوت به خدا باشد.

درس را براى خدا بخوانید.

اگر انسان براى شهوات نفسانیه قیام بکند ، و براى خدا نباشد ، این کارش ،، به جایى نمى رسد این کارش، بالاخره فشل مى شود .چیزى که براى خدا نیست ، دوام نمى تواند داشته باشد.

خدا هست ; غفلت نکنید از او ! خدا حاضر است ، همه ما تحت مراقبت هستیم.

مقصد را مقصد الهى کنید ، براى خدا قدم بردارید.

همه عالم محضر خداست ; هر چه واقع مى شود در حضور خداست.

همیشه توجه داشته باشید که کارهایتان در محضر خداست ، همه کارها ! چشمهایى که بهم مى خورد ، در محضر خداست; زبانهایى که گفتگو مى کند ، در محضر خداست ;و دستهایى که عمل مى کند، در محضر خداست ; و فردا ما جواب باید بدهیم.

همه ما در محضر خدا هستیم ، و همه ما خواهیم مرد.

باید به قلبتان برسانید که هر کارى انجام مى دهید در محضر خدا هستید.

به قلوب محجوت و منکوس خود برسانید که عالم ، از اعلى علیین تااسفل السافلین ، جلوه حق - جل و علا - و در قبضه قدرت اوست.

نعمتهاى خدا امتحان است براى بندگان خدا.

آنى که انسان را از تزلزل بیرون مى آورد ، آن ، ذکر خداست.

به خدا متوجه شو ، تا دلها به تو متوجه شود.

صورت عمل میزان نیست ، آن چیزى که میزان است انگیزه عمل است.

مکلفى نیست در عالم ، که تحت آزمایش خدا و امتحان او نباشد.

هر کس در هر مقامى که هست و هر مسئولیتى که دارد ، همان مقام و مسئولیت ، امتحان اوست.

در اسلام معیار ، رضایت خداست ، و نه شخصیتها.

ما شخصیتها را با حق مى سنجیم ، و نه حق را با شخصیتها.

معیار ، حق و حقیقت است.

ما معیارها را باید معیارهاى الهى قرار بدهیم.

بیدار بشوید ملت ! بیداربشوید دولت ! همه بیدار باشید ! همه تان در محضرخدا هستید.

فردا همه باید حساب پس بدهید.

از روى خون شهداى ما نگذرید بدون نظر. و براى مقام دعوا نکنید با هم.

عالم محضر خداست ; در محضر خدا معصیت خدا نکنید.

در محضر خدا ، با هم دعوا نکنید سر امور باطل و فانى.

براى خدا کار بکنید و براى خدا به پیش بروید.

الآن ما همه در حیطه امتحان گذاشته شدیم.

انسان ممکن است چیزى را از چشم همه مخفى کند ، ولى همه چیز ما در نزد خداحفظ مى شود ، و اعمال ما را به خود ما برمى گرداند.

استناد به خدا بکنید .و این استناد به خدا ، تمام مشکلات را - ان شاء الله حل خواهد کرد.

تمام تکالیف الهیه الطافى است الهى ، و ما خیال مى کنیم تکلیف است.

ما باید بنده باشیم و همه چیز را از خدا بدانیم.

خداى تبارک و تعالى همه نعمتها را به ما عطا فرموده است ، و آن چیزهایى که عطا کرده در راه او باید صرف بکنیم.

ما همه از خداییم و باید در راه خدمت به او باشیم.

آن چیزى که آسان مى کند مصیبتها را ، این است که همه انسانها رفتنى هستند وهمه ماها رفتنى هستیم ، و چه بهتر که در راه خدا فدا بشویم.

ما و شما و همه ، هر چه داریم از خداست ، و هر چه توان داریم براى خدا بایدخرج کنیم.