علت نامگذاری روز جهانی مسجد چه بود؟
سی‌ام مرداد یادآور یکی از داشته‌های بزرگترین دین الهی است، روز جهانی مسجد که به پیشنهاد جمهوری اسلامی ایران در سی‌امین نشست سازمان کنفرانس اسلامی به تصویب رسید.
 
به گزارش خبرگزاری فارس از بوشهر، 30 مرداد سال 1348 مسجدالاقصی به دست صهیونیست‌ها به آتش کشیده شد، سال‌ها بعد و به همین مناسبت به پیشنهاد جمهوری اسلامی ایران و تصویب اعضای سازمان کنفرانس اسلامی در سی‌امین نشست این سازمان، این روز به نام روز جهانی مسجد نامگذاری شد.

مکانی که از زمان تولد اسلام مهمترین جایگاه برای تمامی عرصه‌های مذهبی، اعتقادی، اجتماعی، فرهنگی و حتی جهادی بوده و نقش مهمی نیز در شکل‌گیری انقلاب اسلامی ایران داشته است.

این نامگذاری بهانه‌ای شد برای یک نامگذاری دیگر، نامگذاری اولین رده بسیج.

بسیج مساجد و محلات قدیمی‌ترین رده بسیج به شمار می‌رود، هر چند که سال 1388 به عنوان یک رده جداگانه بسیج معرفی شد.

این نشان‌دهنده اهمیت نقش کلیدی مسجد است، جایی که حتی قبل از بهمن 57 زمینه‌های شکل‌گیری فکری و اعتقادی و انسجام و ساماندهی نیروهای مردمی را برای به نتیجه نشستن بزرگترین انقلاب قرن بیستم مهیا می‌کرد و در آموزش و اعزام فدائیان اسلام به جبهه دفاع مقدس هشت ساله نقش‌آفرینی داشت.

کسانی که برای اشغال سرزمین موعود پا به پاره تن اسلام نهادند، خوب می‌دانستند که برای شکستن غرور یک امت باید مقدساتشان را هدف بگیرند و به همین دلیل به سراغ اولین قبله آخرین دین الهی رفته و مسجدالاقصی را به آتش کشیدند تا به خیال خود یکی از مقدس‌ترین نمادهای دین اسلام و معراجگاه پیامبر آن را تحقیر کرده باشند.

اما آنها صاحب این خانه و اهلش را نمی‌شناختند و شاید فکرش را هم نمی‌کردند که روزی شعله‌های این آتش به جانشان بیافتد و همچون مس گداخته از درون نابودشان کند.

خانه‌ها و شهرک‌ها ساختند تا جایشان را در این زمین غصبی محکم کنند، اما نمی‌دانستند که مثال این خانه‌ها مثال خانه عنکبوت است، یعنی سست‌ترین خانه‌ها.

از روز جهانی قدس که بگذریم، سی‌ام مرداد نیز روزی برای یادآوری یکی از داشته‌های بزرگترین دین الهی است.

به گفته حسین قاسمی مسئول بسیج مساجد و محلات سپاه امام صادق(ع) استان بوشهر، در این روز در ایران اسلامی مثل همیشه جنایت‌های صهیونیسم جهانی بازگو و تشریح شد و از نقش و جایگاه مسجد در جامعه اسلامی سخن گفته شده و از خدمتگزاران مساجد و بسیج تجلیل می‌ شود.

آثار حضور در مسجد
مسجد، خانه خدا در زمین، مرکز وحی، منبع فیوضات معنوی و برکات گوناگون برای نمازگزاران و جامعه اسلامی است. بی گمان حضور در مکانی که چنین جایگاهی نزد خداوند دارد، آثار فراوانی خواهد داشت. امام صادق علیه السلام در روایتی در این باره می فرمایند: «یکی از توفیقات زیر نصیب اهل مسجد می شود: یا دعایی می کند که خداوند به برکت همان دعا او را به بهشت می برد، یا دعایی می کند که خداوند به سبب آن، بلای دنیا را از وی دور می کند و یا دوست و برادری پیدا می کند که از او در مسیر خدا استفاده می نماید».

مسجد؛ آشیان مؤمن
عبادت و راز و نیاز با خداوند، نیاز واقعی و فطری هر انسان و مکمل، بلکه مقوم شخصیت اوست. گرچه عبادت در هر مکانی این نیاز روحی را به طور نسبی تأمین می کند، ولی این نیاز در مسجد و عبادتگاه، بهتر و کامل تر تأمین می شود. بر این پایه، انسان بنا به فطرت خویش، معبد و مسجد را دوست دارد و بدان عشق می ورزد. پژوهش های تاریخی نشان می دهد که معبد با انسان همراه و همزاد بوده است. ازاین رو معصومان در سخنان خویش، مسجد را آشیانه و پناهگاه مؤمن بر شمرده اند؛ پناهگاهی که انسان در آن از دغدغه و اضطراب فاصله می گیرد و به آرامش و سکون دست می یابد. امام صادق علیه السلام به مسلمانان سفارش می کند که هنگام رویارویی با مشکلات و اندوه های دنیوی، به نماز و مسجد پناه ببرند.

مسجد مظهر شکوه اسلام
از بلندای مناره های لاجوردین، صدای رسای اذان همه را به سوی خدا فرا می خواند و زن و مرد چون رودی روان به سوی خانه خدا سرازیر می شوند. همهمه و نجواها با فریاد اللّه اکبر فرو می نشیند. اکنون همه به سوی کعبه دل و پشت به زر و زیور مادی، ندای توحید را زیر لب تکرار می کنند. آری، این مسجد است، مظهر شکوه اسلام ؛ همان جا که چون یاقوتی بر نگین شهرها نشسته است ؛ همان جا که به زندگی رنگ و بوی معنوی می دهد؛ همان جا که تو را می خواند تا به سر آغاز خویش نظر افکنی و انسان بودن خود را مرور کنی تا وجود خود را، ارزش خود را و رسالت خود را بهتر بشناسی. پیر و برنا، توانگر و ناتوان، مرد و زن چون به مسجد می آیند، از عناوین تهی می شوند. آنان اینک مهمان خدا هستند و دیگر هیچ.

پاداش نشستن در مسجد
نه تنها عبادت در مسجد اجر و پاداشی چند برابر به دنبال دارد، بلکه صرف نشستن در آن نیز موجب نزول رحمتی بسیار و آرامش در دل و جان است. امام علی علیه السلام در این باره می فرماید: «نشستن در مسجد برای من بهتر از نشستن در بهشت است؛ زیرا در بهشت خود را خشنود می سازم و در مسجد پروردگارم را». در روایتی دیگر از پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله خطاب به ابوذر پاداش حضور در مسجد ذکر شده است.

البته باید توجه داشت که این مزایا، زمانی به دست می آید که حضور و نشستن در مسجد، برای امری لغو و بیهوده صورت نگیرد. رسول اسلام صلی الله علیه و آله در روایتی، به کارهایی که باید در مسجد انجام داد، اشاره کرده و فرمودند: «هر نشستنی در مسجد لغو و بیهوده است، مگر این که برای سه کار باشد، خواندن قرآن، ذکر خدا و سؤال از علم و دانش».