درد دل

به روي دل، غم و داغ تورا گذاشته ام
به روي شانه ي خود كربلا گذاشته ام

براي آنكه مرا غُصه ي تو پير كند
به روي كُلِّ جوانيم پا گذاشته ام

براي آنكه بگويم هنوز فكر توام
ببين كه پيرهنت را كجا گذاشته ام
 
شكسته تر شده اين دل،دل بدون حسين
شكسته تر شده هرچه دوا گذاشته ام

اگر بناست ببيني مرا بيا گودال
گه خويش را لب گودال جا گذاشته ام

هنوز خون گلوي تو رنگ موي من است
گمان مبر كه به مويم حنا گذاشته ام

نشد اگرچه تنت را كفن كنم اما
هنوز هم كفنت را سوا گذاشته ام

علي اكبر لطيفيان

پروانه ام دوباره مرا آتشم زنید
هر لحظه هر نفس همه جا آتشم زنید

پای فرات ، علقمه فرقی نمیکند
دست شما ست تا که کجا آتشم زنید

اصلا برای گرمی شبهای ماتمت
من را خریده اید که تا آتشم زنید

هر شب به حاجتی سر این روضه می رسم
شاید میان بزم عزا آتشم زنید

من را گره زنید به این بیرق بلند
روزی میان کرب و بلا آتشم زنید

عمری میان روضه ی تان گریه می کنم
با این امید تا که شما آتشم زنید

این چشم ها حواله ی غم های زینب است
اشکی دهید و در همه جا آتشم زنید

صدای قدم های محرم می آید ۩

بوی محرم می آید ..

“سلام بر حسین “
“سلام بر ابالفضل العباس “
“سلام بر قلب زینب صبور”

باز هم بوی محرم می آید…
بوی شهادت …بوی خون… بوی غربت و مظلومیت…
چیزی نمانده که زمین سیاه پوش و آسمان گریان شود
صدای ضجّه های قلبم را میشنوم
غوغاست دلم…

میزنه قلبم دوباره باز داره میاد بوی محرم
سفیر عشق به کوفه پای گذاشت تا مژده آمدن مولای عاشقان را به کوفیان بدهد اما افسوس که نمی دانست تاروپود و بافت وجودی این مردم از بی وفایی است . وقتی مسلم را شهید کردند و پیکر او را از بالای دارالعماره کوفه به زمین انداختند در آخرین ذره ذره لحظات وجود فریاد میزد کوفه میا حسین جان کوفه وفا ندارد .

سادات در روایات

در روایات، سفارشات فراوانی به احترام و اکرام به سادات شده است، که در این مقاله، به برخی از آن اشاره می کنیم:

1) پیامبر اکرم(ص) فرمود: «چهار دسته را روز قیامت شفاعت می‌کنم، هر چند با گناه اهل دنیا به صحرای محشر حاضر شوند: آن که اولاد مرا یاری کند. آن که از اموالش به اولاد تنگدستم کمک کند. کسی که با زبان و قلب، آنان را دوست بدارد. و آن که تلاش کند در انجام حوائج و نیازهای افرادی از ذریه ام که تبعید شده و یا رانده شده اند».(8)

2) پیامبر اکرم(ص): «اکرام کنید خوبان ذریه مرا از براى خدا و بدان ایشان را براى من».(9)

3) امام صادق(ع) فرمود: «هر گاه روز قیامت شود منادى فریاد می زند که، اى گروه مردمان! خاموش باشید که همانا محمّد (ص) سخن می گوید. مردم خاموش می شوند؛ پیامبر حرکت مى‏ کند و می فرماید: اى گروه مردمان! هر کس براى او در پیش من دستى و منّتى و نیکى هست باید حرکت کند تا جبران کنم. می گویند چه دست و چه منّت و چه نیکى است براى ما بلکه تمام این ها براى خدا و رسولش بر تمام مردمان است. می فرماید: هر کس یکى از فرزندان مرا پناه داده، نیکى به او کرده، او را از برهنگى پوشیده، او را گرسنه بوده، سیر کرده باید حرکت کند تا جبران کنم. پس بلند می شوند مردمى که این کردار را انجام داده اند. پس ندا از پیشگاه خداى جلّ و علا می رسد که، اى محمّد! حبیب من! پاداش آنان را به تو واگذار کردم در هر کجاى بهشت که می خواهىد آنان را جاى ده.

امام صادق (علیه السلام) فرمود:

پیامبر اکرم (صلّى اللَّه علیه و آله و سلم)، ایشان را در منزلتى نزدیک به خودش (موقف وسیله) جاى می‌‏دهد. در آن جایى که از دیدار پیامبر و خاندانش (صلوات اللَّه علیهم اجمعین) محجوب نمى‏مانند».(10)

گفتنی است این احترام یک امر طبیعی است و نشانه محبت به پیامبر است؛ یعنی اگر کسی شخصی را دوست داشته باشد منتسبین به او را هم دوست خواهد داشت و مورد احترام قرار می دهد، و همین یعنی احترام و یاد پیامبر اسلام و گرامی داشت اهداف آن حضرت.

سادات از نگاه قرآن

اسلام دینی است که به همه انسان‌ها حتی غیر مسلمانان احترام می‌گذارد، اما برای مسلمانان و مؤمنان احترام بیشتری قائل است و در میان مؤمنان، احترام به منسوبین به پیامبر اکرم(ص) و فرزندان حضرت زهرا(س) را سفارش و تأکید کرده است.

ریشه اصلی احترام به سادات، آیه شریفه مودّت است:

«… بگو: من هیچ پاداشى از شما بر رسالتم درخواست نمى کنم جز دوست ‏داشتن نزدیکانم [اهل بیتم‏]…».(7)

این آیه شریفه در مرتبه اول و به طور مستقیم، اهل بیت و عترت پیامبر اکرم (ص) را شامل شده و سادات را که فرزندان با واسطه حضرت زهرا (س) بوده و نسب آنان به یکی از ائمه اطهار (ع) می رسد، نیز شامل می شود.

در این آیه خدای تعالی به پیامبر (ص) امر می کند که به مردم بگوید که با خویشاوندان وی دوستی و مودت نمایند، که این دوستی و محبت، خود، مصداقی از احترام است.