خداوند به پیامبر(ص) فرمود: 

هرگاه یکی از بندگان خود را به مرضی مبتلا سازم و او صبر پیشه کند و شکایت خود را پیش عیادت‌کنندگان مطرح ننماید، گوشت و خون بدن وی 

را به گوشت و خونی بهتر از آنی که داشت تبدیل می‌کنم. بنابراین اگر او را شفا دادم، همه گناهانش را می‌آمرزم و اگر جان او را گرفتم، قطعا مشمول

رحمت خود می‌گردانم. (معراج‌السعاده ص 700)

حرمت همسایه
حفظ حرمت همسایه و توجه داشتن به حیثیت او، از دیگر وظایف اخلاقی ما نسبت به همسایگان است. حضرت پیامبراکرم(ع) می فرمایند: هر کس به خدا و روز قیامت ایمان دارد باید همسایه اش را حرمت نهد و او را اکرام نماید.(40) امام صادق(ع) می فرمایند در کتاب امیرمؤمنان(ع) خواندم که رسول خدا(ص) فرموده بودند: همسایه همچون نفس انسان است، نباید خسرانی متوجه او گردد و نیز روا نیست همسایه را (بدون جهت) مجرم تلقی کرد و حرمت همسایه با احترام مادر برابر است و نیز از آن حضرت نقل شده است: حرمت همسایه همچون حرمت خون است و باید همسایه را گرامی داشت اگرچه غیر مسلمان باشد.(41)

معمولاً رفتار و کردار افراد در یک محله یا مجتمع مسکونی مورد ارزیابی همسایگان قرار می گیرد و افراد در مورد شیوه های اخلاقی و خصال افراد به داوری می پردازند و اگر در مجموع خوبی های کسی را تأیید کردند باید خدای را سپاسگزار بود، در غیر این صورت باید در مناسبات رفتاری و حالات و خلق و خوی خویش تجدید نظر نمائیم و نسبت به اصلاح رفتار خویش بکوشیم و در این بازنگری ها خصلت های منفی را از خود دور نموده و آن خلق و خویی را که مورد تأیید افراد خوش فکر و اهل انصاف است تقویت نموده و نسبت به شکوفایی آن همت ورزیم. ابوذر غفاری از رسول اکرم(ص) سؤال نموده است: چگونه بدانم نیکوکار یا بدکارم؟ آن حضرت فرمود: هنگامی که از همسایگانت شنیدی درباره ات می گویند به تحقیق نیکو عمل کرد پس نیکوکاری و اگر متوجه شدی که می گویند، بد کرد، بدکاری!.